Een schuldgevoel ijsje...
Toen ik vrijdag mijn kinderen ging oppikken aan school, voelde ik me schuldig.
Schuldig omdat ik niet op tijd aan school zou staan om hen op te halen. Ik werd genekt door strenge gedachten in mijn hoofd: “Het is vrijdag, het is mooi weer. Je bent al niet meer altijd bij hen, dus zorg er maar voor dat je er om 15u staat.”
Zo een vrouw op mijn schouder met een zwarte kap op en een sabel, die regelmatig mijn hoofd eraf kapt met allemaal strenge stemmen.
Net als ik aan het denken was: “Sara, ze is er weer. Wat heeft ze nodig? Kan je niet gewoon haar aanhoren en daarna zeggen ‘Dank u en nu klaar, nu kies ik voor een andere gedachten?’” krijg ik telefoon van een lieve sister van mij die helemaal in paniek en overstuur was.
Ze had ’s middags een dutje gedaan met haar kleintje en ze belde om te vragen of ik aan de schoolpoort was. Want ze hadden heel lang geslapen, waardoor ze veel te laat aan school zou zijn. Ze werd overladen door schuldgevoel. Haar dochter was nog nooit in de opvang geweest. "Wat ben ik een slechte moeder? Wat gaan ze op school niet van me denken? Dat ik mijn kind in de opvang laat, zonder iets te laten weten?"
Het was precies als of ik aan het bellen was met mezelf. Op dat moment moest ik er een beetje mee lachen. Niet met haar of niet met mij, maar wel met die gedachten in ons hoofd. Wat is het toch soms heftig in ons hoofd? Wat herkende ik zo hard haar verhaal. Door dit samen te delen en er voor elkaar te zijn, konden we deze gedachten gelukkig wat verzachten.
Ondanks dat ik dit weekend normaal mijn kinderen heb (dat is al maar 1 om de 2 weekends en dat is heel hard voor mij om door te slikken), heb ik toch besloten om dit weekend aan te sluiten bij een lieve sister van mij in Nederland. Zij organiseert een weekend voor vrouwen, om samen terug te gaan naar de natuur, even met elkaar verbinden en echt zakken in alles wat er is.
De voorbije twee weken ben ik alleen maar bezig geweest met het regelen van de lening om in het huis te kunnen blijven wonen. Dit was wel heel pittig, vooral omdat ik veel nee’s kreeg als alleenstaande moeder met een zelfstandig beroep.
Daarnaast heb ik gelukkig ook heel leuke dingen gedaan, zoals mijn moeder kind weekend gepland (die ondertussen al volzet is!). Zo’n dingen geven mij positieve energie, hierdoor heb ik het gevoel dat ik waardevolle dingen doe. En deze zorgen ervoor dat ik ook de lastige dingen aankan.
Gisterenochtend, onderweg naar mijn weekend in Nederland, zat die vrouw met kap en zwaard opnieuw op mijn schouder: “Zijt gij niet goed? Ga je nog die weinige dagen die je bij uw kinderen bent op weekend en wat me-time nemen?" Ze lacht me uit. Maar het telefoontje van mijn vriendin gaf me steun dat ik daar niet alleen in ben. Dat dit niet bij mij hoort, dat schuldgevoel. Dat dit iets heel ouds is, dat we aangeleerd gekregen hebben. “Geef maar niet te veel aandacht voor jezelf, alles voor de anderen. Als je niet genoeg geeft, dan faal je. Als je kinderen huilen, dan geeft dit een bewijs dat je een slechte moeder bent.”
Ik hoop door dit met jullie te delen, dat jullie misschien vandaag en in de toekomst ook durven kiezen voor jezelf en voor wat je zelf nodig heb. Dit is waar ik dit weekend voor gekozen heb. Ik heb alle formaliteiten van de bank en boekhouding achter me gelaten. Ik wil me helemaal opladen met al het moois van de aarde. En als mijn angsten toch eens tevoorschijn komen en dat zal waarschijnlijk wel gebeuren, dan geef ik ze terug aan moeder aarde.
Ik hoop dat ik hier, vooral naast zwaarte, ook moed heb achtergelaten. Vertrouwen in het kiezen voor jezelf en wat je nodig hebt. En dat dit soms ook inhoudt dat je anderen moet teleurstellen. Ik voel nu een heel sterke behoefte om er gewoon te zijn en me te laten omringen door andere vrouwen in de natuur.
Wil jij dit ook?
Kiezen voor jezelf.
De natuur in met andere vrouwen/moeders?
De kracht van jezelf opnieuw voelen?
Jezelf laten dragen door de kracht van sisterhood?
Gewoon even zijn, niets moeten, delen, vuur beleven, jezelf voelen...
Dan kan je ook aansluiten op de "Moeder in haar Kracht" retreat in de zomer.
Dan gaan we samen de natuur en gewoon 3 dagen oefenen in kiezen voor jezelf.
De datum ligt nog open omdat ik graag met het kleine groepje moeders die zich gaat aanmelden een moment zoek dat voor iedereen past; Zodat iedereen mee kan.
Ik wens je de komende week heel veel oplaadenergie zonder schuldgevoel en met liefde voor jezelf.
Comments